De Goggelfritz Von Ronald Euler
Blechschmitt isch de BĂ bbe gewenn von Beruf
Un Spengler un Ă h DĂ chdecker Ă b un zu SchisshĂĽssflicker un KĂ hnemĂ cher dezu Un GoggelhĂ hnhawwer sidder Ă ss er ruht
In de HĂ nd de HĂ mmer, SchlĂ bbe Ă n de Fies
In de WerkstĂ tt isch de Fritz im Paradies
Un er klobbt ’s Blech un formt ’s, à ss es mà cht un knà llt Un er hawwt ’s Blech un schlà ht ’s, à ss es schellt un schà llt
Un er schniedt ’s Blech un ziehjt ’s, à ss es krischt un brillt Un es hielt ’s Blech un singt, nà ch sim Wunsch un Will’
Dà nn werd d’ Hà hn in à ll’ Himmelsrichdung gejäjt
Àss er de Litt de Ohre voll johlt un krähjt
Un er klobbt ’s Soldà delëd sisch üss der Seel Àss er d’ Schrej vom gefà llene Frind nitt heert
Un er klobbt sisch d’ Schmerz üssem Kerper un ’s Weh Àss es de Kanonedonner iwwerteent
Wie là ng noch klobbt er, à ss mèr ’s im Himmel heert?
© 2001 R. Euler
Viele der Gockel auf den Dächern in und um Saarunion stammen aus der Werkstatt von Ronalds Vater, dem “Goggelfritz”
Autor Literatur Vorherige Seite Nächste Seite
|