De Goggelfritz
Von Ronald Euler



Blechschmitt isch de BĂ bbe gewenn von Beruf
Un Spengler un Ă h DĂ chdecker Ă b un zu
SchisshĂĽssflicker un KĂ hnemĂ cher dezu
Un GoggelhĂ hnhawwer sidder Ă ss er ruht

In de HĂ nd de HĂ mmer, SchlĂ bbe Ă n de Fies
In de WerkstĂ tt isch de Fritz im Paradies

Un er klobbt ’s Blech un formt ’s, àss es màcht un knàllt
Un er hawwt ’s Blech un schlàht ’s, àss es schellt un schàllt
Un er schniedt ’s Blech un ziehjt ’s, àss es krischt un brillt
Un es hielt ’s Blech un singt, nàch sim Wunsch un Will’

Dànn werd d’ Hàhn in àll’ Himmelsrichdung gejäjt
Àss er de Litt de Ohre voll johlt un krähjt

Un er klobbt ’s Soldàdelëd sisch üss der Seel
Àss er d’ Schrej vom gefàllene Frind nitt heert
Un er klobbt sisch d’ Schmerz üssem Kerper un ’s Weh
Ă€ss es de Kanonedonner iwwerteent

Wie làng noch klobbt er, àss mèr ’s im Himmel heert?




© 2001 R. Euler

Viele der Gockel auf den Dächern in und um Saarunion
stammen aus der Werkstatt von Ronalds Vater, dem “Goggelfritz”





Autor     Literatur     Vorherige Seite     Nächste Seite